Frank Affolter

Als hij op zijn dertiende zijn radiodebuut maakt, lijkt de klassieke muziek voorbestemd. Nog datzelfde jaar begeleidt hij zijn moeder regelmatig in veel beluisterde programma’s als “Tussen twaalf en twee”.

Een uitnodiging om in Boston te studeren wordt afgeslagen vanwege zijn jonge leeftijd. Een beslissing die hij nog altijd betreurt, maar die in dat tijdsbeeld begrijpelijk is. Op 17-jarige leeftijd vertrekt hij alsnog naar de VS. Nu als uitwisselstudent. Hier komt hij in aanraking met “lichte muziek” koren en een jazzband waarvan hij deel uitmaakt. Ook begint hij daar met componeren.

Terug in Nederland schrijft hij de muziek voor “De Mallemolen” voor zijn zus Heddy Lester die daarmee Nederland vertegenwoordigt op het Eurovisie songfestival in 1977. Theatervoorstellingen met Heddy en Frans Mulder zijn een tijdelijk uitstapje voordat hij naar het conservatorium in Ohio zou gaan. Het toelatingsexamen voor Ohio is gedaan, maar door het succes van de Malle Molen worden zaken uitgesteld en staan er reizen naar het buitenland op het programma. Ook staan Heddy en Frank aan de vooravond van een eigen theatershow “Als niemand het doet”. Deze voorstelling wordt bekroond met de Pall Mall Export-prijs. Het uitstel leidt tot afstel van de opleiding aan het conservatorium en er wordt afscheid genomen van de klassieke muziek.

Frank richt zich volledig op het schrijven van de voorstellingen en zijdelings de popmuziek waar hij met een schuin oog naar kijkt. In 1986 resulteert dit in zijn debuutsingle “The Way to Love/Het is nog niet te laat”. Het nummer bereikt als hoogste notering nr. 16 in de Mega Top 50 en een nr. 1 in de Nederlandstalige Top 30. Een band wordt gestart, maar dat lijkt geen lang leven beschoren en het theater blijft hem het meest aanspreken. Een nieuwe uitdaging wacht in de geheel gezongen film “De tranen van Maria Machita” met Ellen ten Damme, Jacques Herb en Heddy Lester. Deze film wordt bekroond met een Gouden Kalf. Frank doet de hele muziek productie en neemt daarmee 50% van de film op zich.

Na een aantal jaren van kleine producties en het lanceren van een CD “Hold On” kondigt hij in 2003 zijn eerste grote musical aan: “Alleen op de Wereld”. Als initiatiefnemer, producent en componist wordt zijn enthousiasme beloond door samenwerking met Ivo de Wijs (song schrijver) en Bert Simhoffer als Vitalis. De musical krijgt een nominatie voor de beste vrouwelijke hoofdrol (Nederlandse Musical Awards). Er volgen meerdere theatershows waarvan “Tienduizend zakdoeken” met 4 sterren in het Parool als zeer uitzonderlijk en emotioneel ontvangen wordt. Frank is naast componist nu ook regisseur.

Een aantal jaren geleden begint de enorme klus om een musical te maken van het verhaal van Joseph Merrick, “The Elephantman”. Het bekende verhaal van de op kermissen tentoongestelde misvormde Engelsman Joseph Merrick dat zich afspeelt tijdens het Victoriaanse tijdperk, intrigeert Frank en inspireert hem vanuit zijn eigen emoties ten aanzien van onrecht, discriminatie en vooroordelen. In samenwerking met Lars Boom (schrijver) ontstaat een prachtige en intrigerende productie, die in 2018 in negen voorstellingen te zien is in Amsterdam. “The Elephantman” lijkt op een succes af te stevenen, tot in februari 2020 Corona toeslaat. De wereld staat op zijn kop en verdergaande plannen worden noodgedwongen even uitgesteld.

In juni van ditzelfde jaar doet Frank me aan de Voice Senior. Hiermee hoopt hij een positieve draai te kunnen geven aan deze bizarre tijd, die de hele wereld in zijn greep houdt.